Η συνοικία γύρω από το κάστρο της κορυφής

Στο πιο ψηλό σημείο του βράχου, βρίσκονται τα ερείπια του ογκώδους κάστρου, το οποίο σήμερα ονομάζεται „Ανάκτορο“, όπως και „Κεφαλάρι της Πυριτιδαποθήκης“. Το κάστρο και τον περίβολό του προσεγγίζει κανείς από ένα πετρώδες μονοπάτι που ξεκινά από την Αγία Σοφία και τις μεγάλες στέρνες, προσπερνώντας ξερούς θάμνους, θυμάρια, ρίγανες και άλλα –βολβοειδή - φυτά.

Το κάστρο ιδρύθηκε τη βυζαντινή εποχή, κατά την πρώτη αποίκηση. Στις μετέπειτα εποχές τα τείχη ξανακτίστηκαν κατά καιρούς, διότι καταστρέφονταν επανειλημμένως από τα βλήματα των πυροβολείων στο βουνό της απέναντι στεριάς.
Στο σχεδιάγραμμα της κάτοψης διακρίνονται καθαρά: 1. Ένα ορθογώνιο κτίσμα, περιτριγυρισμένο από τείχη με πύργους στις τρεις γωνιές του. 2. Ένα επίμηκες τείχος, το οποίο ξεκινά από την τέταρτη γωνιά και καταλήγει σε έναν άλλο στρογγυλό πύργο, που ορθώνεται πάνω από τη βορινή απότομη κατηφόρα.

Στην περιοχή του κάστρου εισέρχεται κανείς από την πλευρά, όπου στο εξωτερικό της τείχος είναι εντοιχισμένη μία υδροχόη. Μέσα στο προαύλιο υπάρχουν υπολείμματα τειχών. Έξω από τα τείχη του κάστρου, βρίσκεται ένα σχετικά καλά διατηρημένο κτίσμα, το οποίο για αρκετό καιρό, όπως και άλλα ιστορικά κτίσματα της περιοχής, το χρησιμοποιούσαν ως στάβλο. Οι γωνιές του και τα πλαίσια της πόρτας του είναι φτιαγμένα με λαξευμένες πέτρες.

Τα οχυρωματικά έργα χωρίζουν το τελευταίο τμήμα του βράχου, ώστε να προσφέρει τη δυνατότητα οπισθοχώρησης, σε περίπτωση που ο εχθρός κατόρθωνε να φτάσει μέχρι το οροπέδιο. Μερικοί ιστορικοί αναφέρουν ότι το κάστρο χρησιμοποιήθηκε κάποτε ως δημόσια φυλακή.

Το κάστρο, λόγω του ύψους της θέσης του, προσφέρει πανοραμική θέα πέρα από το επίχωμα προς τη “μόνη έμβαση”, τη Γέφυρα, τα γύρω βουνά της Μονεμβασιάς, τον κόλπο της Επιδαύρου- Λιμηράς, τον κόλπο νότια του βράχου με την οροσειρά της Λίρας, το ακρωτήρι Καμήλα ως και το ακρωτήρι Μαλέας. Λέγεται ότι, με καλό καιρό, διακρίνεται ακόμα και η Κρήτη.